«چرا بی اف انقدر سانتی مانتال به نظر می آد؟(4)»

آوریل 26, 2009 در 9:25 ب.ظ. · دسته‌بندی شده در گفتگو

.

.

.

 سرباز کشیک که نگهبان اتاق کوچک بازداشتگاه بود یواش در اتاق رو باز کرد و نگاه هوس آلودش رو میخ کرد به صورت آروم امید کوچولو که روی پتو دراز کشیده بود …

 امید کوچولو با فشاری که روی شکمش احساس کرد وحشت زده از خواب پرید و بی اختیار گردن و سرش رو به بالا حرکت کرد اما قدرت بلند شدن به خاطر سنگینی سرباز ازش گرفته شده بود. سرباز دو تا دستش رو روی گلوی امید کوچولو و زانوهاش رو هم روی ساعد طفلی گذاشت و لبش رو به سرعت رو به سمت لب امید کوچولو برد و به شدت لبای امید کوچولو رو با لبای خودش چلوند…

.

 .

.

 امید کوچولو پیش خودش گفت خداجون یه کاری کن الان بمیرم.مادرجون اسب سواری رو دیده .

مادر بزرگ گفت:امروز توی ماهواره دیدم چند تا پسر ودخترکه یه خورده از تو بزرگتر بودن می رقصیدن.رقصشون جدید بود .من ندیده بودم. مجری گفت این رقص اختراع جوونهای خیابونی توی مارسی هست و این بچه های کوچیک هم عاشق این رقصند. امید جان کاری که من و تو باید بکنیم اینه…

امید کوچولو خندید و حالا که دیگه دستای مادربزرگ امید کوچولو رو سفت نگرفته بودند ،بالا و پایین پرید وحرفای مادربزرگ رو با سه تا بوسه قطع کرد.

 مادربزرگ خندید و گفت:خداااااااااروشکر .

مادربزرگ پیش خودش فکر کرد این چند لحظه ای که امید ساکت بود چقدر نگران کننده بود و بازم فکر کرد هرچی باشه امید بهتره یه دیوونه ای مثل خودمون باشه تا یه احمقی مثل باباش. بعدش امید کوچولو رو بلند کرد و تو هوا چرخوند . اتاق با امید کوچولو می چرخید و می رقصید و صدای خنده امید کوچولو با صدای مادربزرگ که هی دور و نزدیک می شد، تو این چرخش قاطی شد که می گفت:اصلا چه معنی داره بچه های من ساکت باشن؟هااااااااااااااااااااااان؟

پایاپیوند